Småkald pinsehelg!

Så var pinsa over for i år, og medan folk lenger sør rapporterar om sol, blå himmel og shorts-temperatur har tilstanden vært noko annleis her i nord. Temperaturane har dei siste dagane vært rundt 2-4 grader, og kvite flak frå lufta har med jevne mellomrom prøvd å dekke marka og halde våren unna ei lita stund til. Det var difor med eit aldri så lite sjokk at Ventus småtrøtt vagla ut døra søndags morgon og fikk sjå at bakken plutselig var blitt kvit... Men det tok ikkje lang tid før han spratt rundt som om snø var det mest naturlege i verden!

Uansett har det vært ei super helg, der eg har fått tilbringe mykje tid ilag med tassen. I og med at eg har vært på jobb heile veka, var det godt å få 3 heile dagar til å bli bedre kjent, reise på småturar og drive litt dressur. Merka allereie at han er blitt mykje tryggare på både meg og dei nye omgivnadane, og han vert meir og meir kontaksøkande ovanfor meg. Samstundes blir han tøffare for kvar dag som går, spesielt ute, og kan godt springe litt i overkant langt innover i skauen før han plutselig oppdagar at han er langt vekke frå "far". Då kjem han som regel i full guffe tilbake igjen, tilsynelatande alltid like glad for gjensynet...

På dressur-fronten er det òg framgang å spore, sjølv om det går smått framover. Han har no lært seg å legge seg i kurven når eg gir beskjed, og sit på kommando når han er innan ein armlengdes radius frå meg. Ellers har han òg delvis lært seg å vente til han høyrer "værsågod" før han får kaste seg i matskåla... Men her må det jobbast vidare, for han har ein appetitt som ikkje liknar (eller kanskje liknar...) grisen og når han ser matskåla kan det nesten sjå ut som om han får eit epileptisk anfall av eit slag! Bra at han et iallfall!!

Han har òg fått helse på eit par "likesinna", då vi var på besøk i Nordvika her om dagen og presenterte han for Lago og Keron, to glade gordon setterar eigd av Bent Sollund og Carine Romness. Vi var ein smule spente før vi slapp dei lause ilag, men etter nokre minutt med "bli-kjent-leik" var det full fart i ca 2 timar i strekk og dei såg ut til å finne tonen veldig godt. Moro å sjå at dei gjekk så godt overeins, men når kvelden kom var Ventus heilt tom etter all sosialiseringa.

Hadde ellers ein morosam opplevelse på laurdag, då han såg ein liten fugl på plenen til naboen. Han vart då heilt stiv i blikket og satte seg ned medan han skalv som eit ospelauv i vinden. Var utrulig artig å sjå at han interesserar seg for pippipp allereie no, og forhåpentlegvis får eg sett fleire slike små situasjonar framover. Har òg tatt eit par turar på stranda for å sjå om vi såg nokre sjøfugl der, men der var det langt meir spennande ting å sjå på (og bite på..), som skjell, rekved og beinrestar.

Vel, pinsa er over for denne gong, og det var nok godt for begge å komme seg i hus igjen etter ei litt småkjølig helg!