Uansett var vi invitert til hyttetur på Saltfjellet med årets siste jaktmulighet og triveleg selskap av Bent, Carine (hyttevertar) og Lena (veninne av Carine). Med andre ord ei upåklageleg ramme rundt bursdagane :-)
Bursdagsbarnet viser stolt kor gammal han har blitt!
Etter ei middels vellyka helg med lite fugl og tildels gretne værgudar på same fjellet helga før, vart forventnigane skrudd opp eit par hakk før denne helga etter at Kristen Gislefoss i kjent positur kunne peike på ei diger sol over heile Salten-distriktet for laurdagen. Så fekk heller søndags-været bli som det måtte bli...
Mystiske spor i snøen...Det har vore lite fuglekontakt for Ventus hittil, noko som for så vidt viste seg ganske tydeleg forrige helg, der det vart mykje "vimsing" på begynnelsen av dagane. Men han støkka likevel opp eit par ryper, og vart meir konsentrert og systematisk i søka utover dagen. Det var difor spennande å sjå korleis han fungerte med enda ei heil helg på fjellet, og forhåpentlegvis med enda meir fugl!
Laurdagen møtte oss med eit fantastisk vær; sol frå skyfri himmel og 10-12 kalde grader, og eg stilte meg sjølvsagt spørsmålet om kvifor ikkje godeste Gislefoss litt oftare kunne fortelle oss korleis været blir... Uten å gruble så altfor lenge på det, la eg ut på tur ilag med Bent, Lago og Ventus. Spora i snøen var imidlertid mange og ikkje berre av den typen som vi leita etter, noko som fortalde oss at det var fleire som ville utnytte siste jaktdagen i vintersola.
Til høgre: Bent speider etter rypene i sola!
Vi fekk likevel ein temmeleg bra dag, med relativt mykje fugl å sjå etterkvart. Ventus starta som forrige helg temmeleg usikkert og trengte tydeleg litt tid på seg for å kome i gang. Etter endt dag hadde han støkka opp 6 ryper, og jobba betre og betre i søk utover dagen, sjølv om han la etter som ein tulling i alle situasjonane... Jada, her er det MYKJE jobb som ventar ein uerfaren jeger- og hunde-eigar!
Søndagen spådde meldingane mindre sol og meir (u)vær, og vi var forberedt på ein laaang frokost før vi la ut på ein kortare tur. Om Gislefossen hadde eit ord med i laget òg denne dagen veit eg ikkje, men vi våkna iallfall til ein overraskande positiv dag på fjellet og munnvikane våre strekte seg med ein gong litt oppover i dei trøtte ansikta..
Som på laurdagen delte gutar og jenter lag før vi spente på oss skia og prøvde kvar våre nye områder å gå i, denne dagen uten hagle... Området var kjempeflott, og vi såg for oss hyggelege møter med minst like mange fugl som på laurdag. Men rypene glimra med sitt fråvær og dagen gjekk uten å sjå ein einaste fjærkledd skapning. Dermed kunne vi konstatere at jaktsesongen 2008/2009 fekk eit punktum utan rypekakling, og eg kan berre håpe at mykje solid jobbing fram mot hausten vil gje fruktbare resultat for min første skikkelege jaktsesong med hund!
Litt tidlig å bli grå i skjegget Ventus?
