Småkald pinsehelg!

Så var pinsa over for i år, og medan folk lenger sør rapporterar om sol, blå himmel og shorts-temperatur har tilstanden vært noko annleis her i nord. Temperaturane har dei siste dagane vært rundt 2-4 grader, og kvite flak frå lufta har med jevne mellomrom prøvd å dekke marka og halde våren unna ei lita stund til. Det var difor med eit aldri så lite sjokk at Ventus småtrøtt vagla ut døra søndags morgon og fikk sjå at bakken plutselig var blitt kvit... Men det tok ikkje lang tid før han spratt rundt som om snø var det mest naturlege i verden!

Uansett har det vært ei super helg, der eg har fått tilbringe mykje tid ilag med tassen. I og med at eg har vært på jobb heile veka, var det godt å få 3 heile dagar til å bli bedre kjent, reise på småturar og drive litt dressur. Merka allereie at han er blitt mykje tryggare på både meg og dei nye omgivnadane, og han vert meir og meir kontaksøkande ovanfor meg. Samstundes blir han tøffare for kvar dag som går, spesielt ute, og kan godt springe litt i overkant langt innover i skauen før han plutselig oppdagar at han er langt vekke frå "far". Då kjem han som regel i full guffe tilbake igjen, tilsynelatande alltid like glad for gjensynet...

På dressur-fronten er det òg framgang å spore, sjølv om det går smått framover. Han har no lært seg å legge seg i kurven når eg gir beskjed, og sit på kommando når han er innan ein armlengdes radius frå meg. Ellers har han òg delvis lært seg å vente til han høyrer "værsågod" før han får kaste seg i matskåla... Men her må det jobbast vidare, for han har ein appetitt som ikkje liknar (eller kanskje liknar...) grisen og når han ser matskåla kan det nesten sjå ut som om han får eit epileptisk anfall av eit slag! Bra at han et iallfall!!

Han har òg fått helse på eit par "likesinna", då vi var på besøk i Nordvika her om dagen og presenterte han for Lago og Keron, to glade gordon setterar eigd av Bent Sollund og Carine Romness. Vi var ein smule spente før vi slapp dei lause ilag, men etter nokre minutt med "bli-kjent-leik" var det full fart i ca 2 timar i strekk og dei såg ut til å finne tonen veldig godt. Moro å sjå at dei gjekk så godt overeins, men når kvelden kom var Ventus heilt tom etter all sosialiseringa.

Hadde ellers ein morosam opplevelse på laurdag, då han såg ein liten fugl på plenen til naboen. Han vart då heilt stiv i blikket og satte seg ned medan han skalv som eit ospelauv i vinden. Var utrulig artig å sjå at han interesserar seg for pippipp allereie no, og forhåpentlegvis får eg sett fleire slike små situasjonar framover. Har òg tatt eit par turar på stranda for å sjå om vi såg nokre sjøfugl der, men der var det langt meir spennande ting å sjå på (og bite på..), som skjell, rekved og beinrestar.

Vel, pinsa er over for denne gong, og det var nok godt for begge å komme seg i hus igjen etter ei litt småkjølig helg!

Ventus på plass!

"Voff! Navnet er Ventus. Langevasslia`s Ventus!"

Etter at kjøpet av den tidlegare omtala blandingskvalpen av ulike årsaker og omstendigheiter gjekk i vasken, kunne i staden ein liten brun irsk setter (reinrasa...) ta sats og bykse ut av bilen oppe i dalen i Valnesfjord lørdag ettermiddag. Sjarmtrollet er frå Røa i Oslo, der eg var fredag og lørdag for å treffe både han og oppdrettarane og ta han med meg nordover. Flyturen frå Oslo gjekk over all forventning, og det same gjorde bilturen frå Bodø, sjølv om han vart litt utålmodig på slutten. Han lurte nok fælt på kor alle andre var der han sto som eit lite spørsmålsteikn, men nyskjerrig starta han ganske så raskt å utforske det meste han kom over både utanfor og inne i huset. Dette, i tillegg til den lange reisa, tok nok på for etter å ha fått i seg litt mat la han seg strak ut midt på golvet og forsvant ganske raskt inn i drømmeland...

Må ellers berre rose oppdrettarane for det arbeidet dei har lagt ned for kvalpane, han har tatt den enorme overgangen kjempebra hittil og det er nok mykje deira forteneste. Dei tok òg imot meg på ein fantastisk måte i Oslo, med både god mat, overnatting og transport til flyplassen. Så no er eg altså ein lykkelig eigar av ein flott irsk setter! Og sjølv om eg allereie har fått merke at utfordringane står i kø, gler eg meg til å sjå utviklinga framover og håpar og trur eg med Ventus har fått meg ein super kompis!

Fantastisk 1. mai i Valnesfjord!

Med temperaturar opp mot det ein berre er vant med sommarstid, vart 1. mai ein av dei hittil finaste og varmaste dagane i år. Nokre meiner sikkert ein sånn dag burde nyttast til å markere arbeiderane sin kampdag og gå i tog med faner og full tjohei, men av ein eller anna grunn freista ikkje det så altfor mykje i dag!

I staden vart det for min del ein flott tur oppover mot Kvalhornet (utan faner og flagg...), etter litt "døsing" i formiddagssola nede i fjæra i Nordvik først. Litt sprøtt å kunne avkjøle beina i vannkanten på stranda først, for så å stå på ski nedover fjellet et par timar etterpå... Vått og tungt føre gjorde at det ikkje vart heilt til topps i dag, men nokre svingar i "slushen" fikk eg iallfall før eg kom ned i skauen der det vart lengre og lengre mellom snøflekkane... Vart nok den siste nedoverturen på ski denne sesongen, så no kan sommaren berre få komme!